Δώσε μου το χέρι σου Έλα μαζί μου εδώ στην άκρη Άσε το βραδινό φως της πόλης βελούδινη σκιά να πέσει πάνω σου. Γύρε το κεφάλι σου στον ώμο μου Κρύψε το πρόσωπο σου στο δικό μου Τέντωσε τον ολόλευκο λαιμό σου Να φανεί το αίμα στη φλέβα όπως χτυπά. Δώσε μου τα χείλη σου Με πλημμύρισε η γεύση...
Ουρλιάζουν τα σκυλιά σπασμένες αλήθειες ανθρώπων φωνάζουν, σε πεζοδρόμια με λάσπες, σε κτήρια βρώμικα, σε σκέψεις ψεύτικες. Εκεί που σε πέταξε η ζωή εκεί που έθαψες τα όνειρά σου. Χρήμα να γίνουν όλοι. Χρήμα ακόμη και τα συναισθήματα. Κι εσύ να φοράς τη μάσκα σου, να έχεις την ψευδαίσθηση πως χάνεσαι μες τη βουή ενός περιπλανώμενου θιάσου ηλιθίων. Άννα Ραζή Έμπνευση από «Νανά», 1877, Εντουάρ Μανέ Οι συγγραφείς...
