Συνάντηση με τον Λειβαδίτη – Της Ελένης Σταθοπούλου

συνάντηση

Σ᾿ ὅποιο μέρος τῆς γῆς, σ᾿ ὅποια ὥρα,
ἐκεῖ ποὺ πολεμᾶνε καὶ πεθαίνουν

οἱ ἄνθρωποι γιὰ ἕνα καινούργιο κόσμο…

ἐκεῖ θὰ σὲ περιμένω, ἀγάπη μου!

Τάσος Λειβαδίτης

Σκύβει ο ποιητής και ψιθυρίζει στην αγάπη του λόγια γλυκά, ορίζοντας τον τόπο και τον χρόνο συνάντησής τους. Θα την περιμένει στους αγώνες. Εκεί θα βρίσκεται σ΄ όποιον χρόνο κι αν γίνονται, σ΄ όποιον χώρο κι αν διεξάγονται. Θα είναι με τη μεριά των αδικημένων και όσων διεκδικούν τη ζωή τους. Δίπλα σ΄αυτούς, που, αψηφώντας τον θάνατο, παλεύουν με πείσμα για τα όνειρά τους. Για να στηθεί ένας κόσμος καινούργιος, καλύτερος, δίκαιος, ανθρώπινος και ειρηνικός. Μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις και συμφέροντα, χωρίς απληστία και αρρωστημένη μανία για την εξουσία. Εκεί θα είναι, γιατί δεν έχει θέση αλλού αυτός, που  πιστεύει στο αναφαίρετο δικαίωμα της ελευθερίας. Είναι ένας αγωνιστής κι εν γνώσει της εκείνη θα πάει να πέσει στην αγκαλιά του. Ο ίδιος δεν μπορεί να γίνει λιποτάκτης, να φύγει από το πεδίο και να εγκαταλείψει ούτε μια στιγμή  το μετερίζι του. Δεν μπορεί να προδώσει τις αξίες και τις ιδέες του.

Δεν συμβαίνει το ίδιο στη φρενίτιδα των ημερών μας. Τι έγινε κι όλα άλλαξαν και όλα είναι αλλιώς; Ποια κακή δύναμη ρούφηξε τον έρωτα και την αγωνιστική διάθεση; Ποια σκοτεινή δύναμη κατάφερε να κυριαρχήσει το δίκιο τού ισχυρού, που βρυχάται για το συμφέρον του με μάσκα τεχνοκράτη και γλώσσα ξύλινη, που διαστρέφει έννοιες και νοήματα, αχρηστεύοντας κάθε προσπάθεια αντίστασης και μπερδεύοντας τις σημασίες. Η εισβολή έγινε νόμιμο δικαίωμα με την αιτιολογία πάταξης της τρομοκρατίας και το εμπόριο όπλων κι ανθρώπων, που αγοράζουν ακριβά μια θέση ελπίδας, για τα σύγχρονα κάτεργα ή για τον θάνατο, είναι καθημερινότητα. Αλγόριθμοι, σειριακοί και παντός είδους αριθμοί ελέγχουν τους πάντες και τα πάντα.

Σε πολλά μέρη λυσσομανάει ο πόλεμος. Σύγχρονα οπλικά συστήματα, πυρηνικές κεφαλές και υπερόπλα, πυραυλικές επιθέσεις και πλήγματα σε σχολεία και νοσοκομεία. Τρόμος, καταστροφή, ασχήμια, πόνος και πώς ν΄αντέξουν οι ψυχές και να μην γίνουν χίλια δυο κομμάτια από τον φόβο τού θανάτου, της πιθανής ψυχωτικής συμπεριφοράς κάποιων ηγετών, που ενδέχεται να οδηγήσει σ΄ εξόντωση κι εξαφάνιση κάθε ίχνους ζωής; Είναι σκληρό το παιχνίδι των ισχυρών, που ο καθένας τους προσπαθεί να επιδείξει τη δική του δύναμη κι έχει την απαίτηση ο άλλος να τη δεχθεί και να υποκύψει. Ειδάλλως, μέσω των ΜΜΕ και της  διαστρεβλωμένης προπαγάνδας τους, πολύ εύκολα θα στοχοποιηθεί ως εχθρός και θα κινηθούν όλοι και όλα για την εξόντωσή του.

Επικρατούσης της παγκοσμιοποίησης σύγχυση, παραζάλη, κομπασμοί και λεονταρισμοί των αντιμαχομένων, πραγματικών ή κατασκευασμένων, επικρατούν στο προσκήνιο. Κι ανάμεσά τους βρίσκονται οι μισθοφόροι στρατιώτες κάθε πλευράς. Είναι άκρως απαραίτητοι στο παρανοϊκό θέατρο, που επιβάλει η γεωστρατηγική πολιτική επιιτιθεμένων κι αμυνομένων και ορίζει η πρόθεση για μοίρασμα του κόσμου Φανατισμένοι, όχι τόσο από την προπαγάνδα αλλ΄ από τη δυσώδη μυρωδιά τού χρήματος, είναι πρόθυμοι να δώσουν εαυτόν προς πολτοποίηση ή εξαέρωση στα πάσης φύσεως   πανίσχυρα όπλα.

Πού, λοιπόν, και πότε να βρεθεί τόπος αγώνων για έναν καλύτερο κόσμο, για να συναντηθούν οι αγαπημένοι; Σε ξερούς και φρυγανισμένους καιρούς, χωρίς συναίσθημα κι ενθουσιασμό, χωρίς οράματα και όνειρα ο ποιητής δεν γίνεται να είναι παρών σε πολέμους εξουσίας. Την υπόσχεση και πρόσκληση στην καλή του θα την επαναπροσδιορίσει. Κάπου εκεί που ως  Άνθρωπος, αλληλέγγυος  προς τον πάσχοντα συνάνθρωπό του, θα βρίσκεται να κρατά με τους στίχους την ψυχή του μακριά από το σκοτάδι και και να τη φωτίζει μ΄ έναν μικρό φανό πολιτισμού!