Αναμονή – Ελένη Σταθοπούλου
Αναμονή
Περιμένουμε κάποιον να μας μάθει
πώς σφυράνε οι καλαμιές στα δάκτυλα του ανέμου
πώς γίνεται ξανά η μέρα μέρα και το αστέρι αστέρι.
Άρης Αλεξάνδρου
Περιμένουμε. Στην αναμονή αργοκυλά ο χρόνος μας. Ακουμπάμε στα κράσπεδα των ιματίων τής ζωής και προσμένουμε.
Σ΄ένα σύστημα, που περιδινείται στο χάος τής ύλης και του συμφέροντος, που οι λέξεις προφέρονται σημαίνοντας άλλα νοήματα από αυτά που ξέραμε, προσμένουμε τη δικαιοσύνη, την ομορφιά και το πέταγμα στους ορίζοντες του ονείρου και της ελευθερίας.
Περιμένουμε. Παγωμένοι και φοβισμένοι παρίες της πραγματικότητας των καιρών μας, με ψυχή μουδιασμένη, καθόμαστε καταγής μέσα στην οχλοβοή τής καταστολής τής οργής μας, που την ρίχνουμε στην καταβόθρα τού φόβου μας.
Δεν ξέρουμε πού να πάμε και ποιο δρόμο να πάρουμε. Η κακοποίηση σώματος και ψυχής συνηθισμένη γύρω μας τακτική. Άδικος και άθλια πλασμένος ο κόσμος ρυπαίνει την ύπαρξή μας και με τη λυδία λίθο τής εξουσίας μεταλλάσσει τις διεκδικήσεις μας σ΄ενοχή.
Προσδοκούμε να κατέβει ένα ολόγιομο φεγγάρι ανάμεσά μας και με το φως του να θερίσει το σκοτάδι. Στη στράτα του ν΄ αχνοφανεί εκείνος που σε λίγο, με τη μαγεία τής τέχνης του και τη δύναμη τής σκέψης του, θ΄αρχίσει να μας μαθαίνει το σφύριγμα τής ψυχής στα δάκτυλα τού αγώνα, τη δύναμη να ορίσουμε ξανά τη μέρα ως μέρα, το αστέρι ως αστέρι και τον άνθρωπο ως άνθρωπο!