Ο Λόγος της Λένας Κικίδου για το Fantasmagoria 2017
Ευχαριστούμε θερμά τη Λένα Κικίδου (συγγραφέα του βιβλίου Και μετά όλα Άλλαξαν) που μας παραχώρησε τον λόγο της για το Fantasmagoria 2017 στη Θεσσαλονίκη, ώστε να τον δημοσιεύσουμε στο site μας. Ακολουθεί ο λόγος.
“Καμιά ιστορία λογοτεχνική ή μη δεν μπορεί να σταθεί χωρίς τους χαρακτήρες που την περιπλέκουν, την εξελίσσουν και της δίνουν βάθος, υπόσταση και λόγο ύπαρξης. Οι χαρακτήρες –κεντρικοί ή περιφεριακοί–έχουν σκοπό, πέρα από το να αφηγηθούν μια περιπέτεια, να κρατήσουν το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού, να παρουσιάσουν έναν κόσμο πέρα από τον συνηθισμένο και να εξισορροπήσουν τις αντιληπτικές, ηθικές και εμπειρικές διαφορές ανάμεσα στον κεντρικό ήρωα και στον αναγνώστη.
Ως ήρωας (από την ελληνική λέξη ἥρως (hērōs), που σημαίνει «ήρωας, πολεμιστής») από τη μυθολογική παράδοση ως τη σύγχρονη λογοτεχνία ορίζεται ο πρωταγωνιστής ενός μύθου, θρύλου ή έπους με ικανότητες –σωματικές, νοητικές και ψυχικές– μεγαλύτερες από του μέσου ανθρώπου, οι οποίες όταν έρχεται αντιμέτωπος με τον κίνδυνο τον βοηθούν να πολεμήσει, επιτυγχάνοντας εντυπωσιακούς άθλους επινοητικότητας, γενναιότητας ή δύναμης, συχνά θυσιάζοντας τα προσωπικά του συμφέροντα για το γενικό καλό.
Οι παγκόσμια κατανοητές καθολικές ιδιότητες, συμπεριφορές, όροι, σύμβολα ή μοτίβα, δηλαδή ένα πρότυπο πάνω στο οποίο άλλα αντιγράφονται, σχεδιάζονται ή εξομοιώνονται, ονομάζονται αρχέτυπα και είναι κοινά στα διάφορα είδη λογοτεχνίας. Χρησιμοποιούνται στην αφήγηση και στους μύθους για να ενοποιήσουν μια κοινά αντιληπτή ανθρώπινη εμπειρία. Ένα αρχέτυπο είναι και ο ήρωας –εξιδανικευμένος για το θάρρος, τα εξαιρετικά κατορθώματα ή τα ευγενή προτερήματά του– που εμφανίζεται σε όλες τις θρησκείες, μυθολογίες και έπη του κόσμου, ως μια έκφραση του προσωπικού και συλλογικού ασυνείδητου κατά τον Carl Jung και τον Joseph Campbell. Όλοι οι αρχετυπικοί ήρωες ανά τον κόσμο μοιράζονται συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, που μελέτησε πρώτος ο Λόρδος Ραγκλάν στο The Hero: A Study in Tradition, Myth and Dreams, όπου εξηγεί ότι υπάρχει ένα κοινό δομικό μοτίβο, απαρτιζόμενο από 22 χαρακτηριστικά στη χρονολογική σειρά σύλληψης-γέννησης-ζωής-θανάτου και στο μεγαλύτερο ποσοστό των ηρώων παρουσιάζονται περίπου τα δεκαπέντε από αυτά ανά περίπτωση. Με μια γρήγορη ματιά προκύπτει ότι: (1) Η μητέρα του ήρωα είναι βασιλική παρθένα και (2) ο πατέρας του βασιλιάς (3) συχνά κοντινός συγγενής της μητέρας του. (4) Οι συνθήκες της σύλληψής του είναι ασυνήθιστες ενώ (5) θεωρείται γιος κάποιου θεού. (6) Στη γέννησή του γίνεται μια απόπειρα δολοφονίας του, συνήθως από τον πατέρα του ή τον πατέρα της μάνας του, αλλά (7) σώζεται και (8) ανατρέφεται από ανάδοχους γονείς σε μια μακρινή χώρα. (9) Η παιδική του ηλικία δεν αναφέρεται, αλλά (10) φτάνοντας στην ενηλικίωση επιστρέφει ή πηγαίνει στο μελλοντικό του βασίλειο. (11) Μετά από μια νίκη επί του βασιλιά ή/και ενός γίγαντα, δράκου ή άγριου θηρίου (12) παντρεύεται την πριγκίπισσα, συχνά κόρη του προκατόχου του, και (13) γίνεται βασιλιάς ενώ (14) για κάποιο χρονικό διάστημα κυβερνά αδιάκοπα/αδιάφορα uneventfully, (15) φτιάχνει νόμους, αλλά (16) αργότερα χάνει την εύνοια των θεών ή/και των υπηκόων του και (17) καθαιρείται από τον θρόνο, εξορίζεται από την πόλη, και (18) συναντάει έναν μυστήριο θάνατο (19) συχνά στην κορυφή ενός λόφου. (20) Τα παιδιά του δεν τον διαδέχονται. (21) Το σώμα του δε θάβεται, αλλά παρ’ ολα αυτά (22) έχει έναν ή περισσότερους ιερούς τάφους.
Ο αρχετυπικός ήρωας στη φανταστική λογοτεχνία μέσω μιας επικής περιπέτειας μάχεται τέρατα, δαιμονικές δυνάμεις αλλά και τις εσωτερικές του ανησυχίες, ωριμάζοντας νοητικά και σωματικά. Δε δρα όμως μόνος, καθώς χρειάζονται περιφερειακοί χαρακτήρες που θα εισάγουν και θα καθηλώσουν τον αναγνώστη σε έναν υπό άλλες συνθήκες ανοικεία κατασκευασμένο κόσμο, δίνοντας μια εξανθρωπισμένη νότα στην ιστορία, που ο ήρωας επιφορτισμένος με το να νικήσει το κακό δεν έχει τη δυνατότητα να παρουσιάσει. Σε μια ιστορία υπάρχουν:
1. Ο πρωταγωνιστής ή Ήρωας –ο ήρωας είναι πάντα ο πρωταγωνιστής, μολονότι ο πρωταγωνιστής δεν είναι πάντα ένας ήρωας. Πολεμάει για έσχατους αντικειμενικούς σκοπούς και πρέπει να αντιμετωπίζει και να υπερνικά εμπόδια για να επιτύχει τον στόχο του. Είναι ηθικά καλός, αν και αυτή η καλοσύνη μπορεί να δοκιμαστεί μέσα στην πορεία της ιστορίας. Η ικανότητά του να παραμένει αυθεντικός, παρά τις δοκιμασίες που θα κληθεί να αντιμετωπίσει, τον κάνει ηρωικό – όπως και το ότι είναι συχνά υπεύθυνος για τη σωτηρία του κόσμου. Ο Ήρωας μπορεί να είναι κλασικός ή ο καθένας, τραγικός ή επικός, υπερήρωας, μη ήρωας ή αντι-ήρωας, να είναι τέλειος ή απροσάρμοστος, γερασμένος βετεράνος ή παιδί-θαύμα. Μερικά από τα κοινά χαρακτηριστικά στις ιστορίες της φανταστικής λογοτεχνίας είναι:
Η αποστολή ή η δέσμευση του ήρωα στο όραμα που ξεκινάει σαν στόχος που είναι απρόθυμος να αναλάβει, αλλά προσηλωμένος σε αυτόν ανδρώνεται, υπερπηδά εμπόδια, αναγκάζεται να αντιμετωπίσει το Κακό και να πολεμήσει για να σώσει ό,τι πολυτιμότερο έχει, ολοκληρώνοντας την αποστολή του και λαμβάνοντας το έπαθλο. Είναι προορισμένος για να αντιμετωπίσει την πηγή του κινδύνου και κατάλληλος για αυτό λόγω κληρονομικότητας, ιστορίας, προφητείας ή της θέλησης του θεού.
Ηθική. Η πρόθεση να πληρώσει το τίμημα για την ολοκλήρωση της αποστολής –ακόμα κι αν χρειαστεί να θυσιαστεί– προκύπτει από την αίσθηση καλοσύνης του ήρωα, που από την αρχή της ιστορίας επιδεικνύει μια έμφυτη αίσθηση διαχωρισμού καλού και κακού και είναι ο πρώτος που αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει γύρω του. Μέσω της ηθικής του μπορεί να δοθεί στο φανταστικό κείμενο μια ηθική πυξίδα με ανθρώπινους όρους. Στον αντίποδα, ο κακός δρα βάσει του τι είναι καλό για εκείνον και για την ολοκλήρωση του σκοπού του. Δε βλέπει κανέναν λόγο για να θυσιαστεί, παρόλο που ζητάει από άλλους να το κάνουν.
Αντοχή είναι το ψυχικό σθένος που χρειάζεται ο ήρωας κόντρα στις εξοντωτικές αντιξοότητες. Η αποφασιστικότητά του μπροστά στις συντριπτικές πιθανότητες κάνουν το κοινό να συνεχίζει την ανάγνωση.
Θάρρος είναι η δύναμη που θα βρει ο χαρακτήρας –μέσω του φόβου που θα του δώσει την ώθηση–, αν και δεν πιστεύει ότι έχει τη στόφα του ήρωα, για να βοηθήσει τον εαυτό του και τους φίλους του– και να ολοκληρώσει την αποστολή του.
Ελάττωμα. Ένας τέλειος ήρωας καταντάει βαρετός και δεν μπορεί ο αναγνώστης να ταυτιστεί μαζί του, ενώ αν είναι αλάνθαστος σπάνια θα καταλήξει σε κάποια διαμάχη. Κάθε ήρωας, όπως οι κακοί ομόλογοί του, είναι τραυματισμένος σωματικά ή συναισθηματικά, και αυτό το τραύμα παίρνει τη μορφή μιας θανάσιμης αδυναμίας, κάνοντάς τον ευάλωτο και ατελή.
Επιδεξιότητα/Χάρισμα. Κάθε ήρωας είναι καλός σε κάτι, κατέχει μια σημαντική ικανότητα που τον καθιστά ικανό να αντιμετωπίσει τις συντριπτικές πιθανότητες εναντίον του και να έχει την ευκαιρία να επιτύχει.
2. Ο ανταγωνιστής είναι το ηθικό αντίθετο του ήρωα, καθώς το βασικό του ελάττωμα παραλληλίζεται με τη βασική αρετή του άλλου και ο ρόλος του είναι να εμποδίζει τον ήρωα από το να επιτύχει τον σκοπό του. Είναι κακός, αν και υπάρχει κάποιος λόγος – ακόμα και αν η λογική ή οι ηθικές αξίες πίσω από τα κίνητρά του είναι λάθος. Συχνά θέλει να ελέγχει/εξουσιάζει τους πάντες και τα πάντα γύρω του, πιθανότατα επειδή κρυφά παρακινείται από τον φόβο.
3. Ο μέντορας, ανεκτίμητος για την εξέλιξη του πρωταγωνιστή, είναι συνήθως ηλικιωμένος με κάποιου είδους μαγικές ικανότητες ή εξαιρετικό εύρος γνώσεων. Η βασική λειτουργία του είναι να εκπαιδεύσει τον πρωταγωνιστή, αλλά φέρει και ένα ισχυρό συναισθηματικό συστατικό στην ιστορία καθώς είναι αναπόφευκτο πρωταγωνιστής και μέντορας να χωρίσουν είτε γιατί ο μέντορας θα πεθάνει είτε επειδή θα αποχωρήσει. Συχνά πεθαίνει, αλλά μερικές φορές ανασταίνεται ή επανεμφανίζεται μετά τον θάνατό του.
4. Το τσιράκι/sidekick-Βοηθός που εξανθρωπίζει τον πρωταγωνιστή καθώς στη φανταστική λογοτεχνία ο ήρωας υπερβαίνει τους συμβατικούς κανόνες, κάνοντας όλο και δυσκολότερο για το κοινό να ταυτιστεί μαζί του. Είναι χαρακτήρας συνηθισμένος και όμοιος με τον αναγνώστη, προσφέρει σοφία, κωμική ανακούφιση ή σχολιασμούς που ταιριάζουν με την αντίληψη του κοινού. Συχνά ο πρωταγωνιστής δεν μπορεί να επιτύχει χωρίς αυτόν.
5. Ο Αθώος/innocent που αντιπροσωπεύεται από γυναίκες ή παιδιά και είναι αγνός από κάθε άποψη. Παρόλο που τακτικά περιτριγυρίζεται από σκοτεινές καταστάσεις, δεν έχει αναλωθεί από τη διαφθορά και το κακό των άλλων. Έξυπνος και τόσο ηθικά καλός που η κακία των άλλων δεν τον αλλοιώνει.
6. Το αντικείμενο του πόθου που, όπως και ο Βοηθός, εξανθρωπίζει τον πρωταγωνιστή και παρέχει επιπρόσθετες ευκαιρίες για διαμάχες και αγωνία. Πρέπει ο χαρακτήρας να είναι πολυδιάστατος και όχι μια τέλεια αντανάκλαση των επιθυμιών του πρωταγωνιστή – ή του συγγραφέα. Μπορεί να προκαλεί τον πρωταγωνιστή βλέποντας ή κάνοντας πράγματα με διαφορετικό τρόπο ή να αυξάνει τη δέσμευση/εμπλοκή του. Μπορεί να κάνει τον πρωταγωνιστή πιο ευάλωτο ή πιο αφοσιωμένο σε έναν σκοπό.
Με βάσει τα ανωτέρω:
Α) Η Κάτνις Έβερντιν, στους Αγώνες Πείνας της Σούζαν Κόλινς, έχει ως αρχικό σκοπό να γλιτώσει την αδελφή της από μια άδικη καταδικαστική μοίρα, ακολουθώντας τον προσωπικό ηθικό της κώδικα, αλλά ο στόχος της μετατρέπεται σ’ έναν αγώνα κόντρα στην Κάπιτολ, ωθώντας τη να βρει το θάρρος, παρά τις αδυναμίες και τους φόβους της, να αξιοποιήσει το πείσμα, το ταλέντο της στην τοξοβολία και την ψυχική της δύναμη για να σώσει την κατακερματισμένη της χώρα και να ηγηθεί μιας καθολικής επανάστασης.
Κύριος αντίπαλος της είναι ο πρόεδρος Σνόου μεγαλομανής, αυταρχικός, ψυχοπαθής και σαδιστής, αποβλέπει στην απόλυτη εξουσία και στην ευημερία των λίγων ευνοημένων εις βάρος των υποδουλομένων κατοίκων της Πάνεμ. Η αμοραλιστική συμπεριφορά του αντιτίθεται σε ό,τι πρεσβεύει η Κάτνις.
Ο μέντορας της, Χέιμιτς Άμπερναθι είναι ένας μεσήλικας αλκοολικός, εξαρτημένος από ουσίες, αδιάφορος προς τους προστατευόμενούς του, ενώ στο παρελθόν υπήρξε ευρηματικός, εύστροφος, συντροφικός και οδηγήθηκε πέρα από τη νίκη στους πεντηκοστούς Αγώνες Πείνας, στο να γίνει μάρτυρας μετά την εκτέλεση της οικογένειάς του από τον πρόεδρο Σνόου ως παραδειγματισμό για το τι παθαίνει όποιος αφηφά τους κανόνες της Κάπιτολ. Παρά την αρχική του αδιαφορία μετατρέπεται σε έναν εξαιρετικά πονηρό σύμβουλο που βοηθάει τους προστατευόμενούς του σε μια έξυπνα σχεδιασμένη ανορθόδοξη στρατηγική ικανή να τους κρατήσει ζωντανούς
Βοηθός της Κάτνις είναι ο παιδικός της φίλος, Γκέιλ Χόθορν, υποστηρικτής των αποφάσεών της και συμμαχητής της στον αγώνα της κόντρα στην Κάπιτολ.
Αθώα φιγούρα η Πριμ, που βοηθάει, αγαπάει και πιστεύει στους συνανθρώπους της μέχρι τον θάνατό της.
Ερωτικό ενδιαφέρον και βοηθός της Κάτνις είναι ο Πίτα Μελάρκ με χαρίσματα το ομαδικό πνεύμα, τη φυσική δύναμη και την ευγλωττία που στερείται η Κάτνις. Αποτελεί το στήριγμα και την πυξίδα της λογικής της μέσα στους Αγώνες, τη διαρκή υπενθύμιση τους επαναστατικού της αγώνα όσο βρίσκεται μετά από βασανιστήρια και πλύση εγκεφάλου να αποτελεί τον υποψήφιο δολοφόνο της και αργότερα το έπαθλο της ως μελλοντικός της σύζυγος.
Β) O Χάρι Πότερ της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ ένα παραμελημένο-καταπιεσμένο ορφανό παιδί μάχεται κόντρα σε δυνάμεις ισχυρότερες των δυνατοτήτων του, χωρίς να χάσει το κουράγιο του, παραμένοντας γενναίος ακόμα κι όταν ξέρει ότι θα αντιμετωπίσει τον θάνατο. Η ηθική του μετατρέπεται σε ελάττωμα, καθώς ακόμα και οι φίλοι του τον κατηγορούν ως μάρτυρα, έναν ρόλο αρμοστό του ήρωα, αλλά εκείνος παραμένει πιστός στις αρχές του.
Ο Λόρδος Βόλντεμορτ ανταγωνιστής του Πότερ είναι μεγαλομανής, ρατσιστής, μοχθηρός, απάνθρωπος, ψυχοπαθής και σαδιστής ακόμα και προς τους ακολούθους του, με μεγαλύτερο φόβο του τον ατιμωτικό θάνατο και με πλήρη αντιπάθεια προς το αίσθημα της αγάπης που πρεσβεύει ο πρωταγωνιστής.
Ο ηλικιωμένος διευθυντής της σχολής Χόγκουαρτς Άλμπους Ντάμπλντορ είναι ο μέντορας του Πότερ. Αποτελεί την επιτομή της καλοσύνης, βλέπει πάντα τη θετική πλευρά των ανθρώπων και δίνει ευκαιρίες, είναι σοφός και ξέρει ότι ο μαθητής του πρέπει να πάρει σκληρά μαθήματα για να προετοιμαστεί για τη ζωή που τον περιμένει. Επιτρέπει στον Πότερ να κάνει πράγματα που δεν επιτρέπονται σε άλλον μαθητή ενώ τον αφήνει απρόθυμα να αντιμετωπίσει καταστάσεις από τις οποίες θα έπρεπε να τον προστατέψει.
Σύντροφοι του Χάρι είναι ο Ρον Ουέσλι αστείος και ανώριμος αλλά πάντα πιστός ακόλουθος του, υστερεί σε πολλά σημεία –κυρίως τη μαγεία– όπου υπερέχει ο πρωταγωνιστής. Είναι γενναίος, ενώ μερικές από τις ιδιότητές του χρησιμεύουν αντιθετικά προς τον Χάρι όπως το γεγονός ότι ο Πότερ είναι πλούσιος μα ορφανός και ο Ρον φτωχός αλλά με αγαπημένη οικογένεια. Δεύτερη βοηθός είναι η Ερμιόνη Γκρέιντζερ καλή, έξυπνη, ορθολογική, με επιδέξεια ανάκληση μνήμης και εγκυκλοπαιδικές γνώσεις που την καθιστούν χρήσιμη σύμβουλο του Χάρι.
Αθώα φιγούρα μπορεί να είναι ο Ρούμπεους Χάγκριντ ο ευγενικός, έμπιστος και καλόκαρδος μισός γίγαντας-μισός μάγος που βοηθάει τόσο τον μέντορα του Χάρι όσο και τον ίδιο τον πρωταγωνιστή και τους φίλους του.
Ερωτικό ενδιαφέρον του Χάρι είναι η Τζίνι Ουέσλεϊ συμφοιτήτρια του στο Χόγκουαρτς που μπλέκει σε περιπέτειες με αποτελέσμα ο πρωταγωνιστής να προσπαθεί να τη σώσει ή σε κάποιες άλλες στιγμές τον βοηθάει και παρά τις ατυχίες καταφέρνουν στο τέλος να είναι μαζί, άρα γίνεται το έπαθλο του Πότερ.
Γ) Ο Βίκτωρ Φρανκενστάιν (τραγικός ήρωας) στο Φρανκεστάιν ή ο Σύγχρονος Προμηθέας της Μαίρη Σέλλεϋ όντας ο τρελός επιστήμονας ικανός να φέρει στη ζωή ένα άψυχο πλάσμα, επιδεικνύει πρώτα την υπεροψία του θνητού που θέλει να γίνει θεός και έπειτα το θάρρος να λάβει τον ρόλο του τιμωρού, που δε θα εκδικηθεί απλώς το Τέρας για τη δολοφονία του αδελφού και της γυναίκας του, αλλά θα επιφέρει την ισορροπία που έχει απερίσκεπτα διαταράξει.
Ανταγωνιστής (απροσάρμοστος) του είναι το Τέρας, το δημιούργημά του, που αντιτίθεται στους στόχους του ήρωα να ζήσει τη ζωή του, καταστρέφοντάς την και δολοφονώντας αγαπημένα του πρόσωπα, όχι απόλυτα ένοχο για τις πράξεις του αφού ο τρόπος που το έφτιαξε, το αναγκάζει να ζει στο περιθώριο και το μόνο που αποζητά είναι η επικοινωνία και η αγάπη.
Μέντορας του Βίκτωρα είναι ο πατέρας του, Αλφόνσο, που τον συμβουλεύει, καθοδηγεί και βοηθάει. Ο Βίκτωρ τον σέβεται και αποτελεί για εκείνον ένα αξιόπιστο άτομο, υποστηρικτικό και λογικό.
Ο Βίκτορ δεν έχει βοηθό, και ίσως αυτό να τον καθιστά τόσο ευάλωτο σε όλη την ιστορία, καθώς δεν υπάρχει η δύναμη ενός αντιθετικού χαρακτήρα που να τον εξισορροπεί.
Αθώα μορφή αλλά και ερωτικό ενδιαφέρον του ήρωα είναι η Ελίζαμπεθ Λάβενζα που αποτελεί την εξιδανίκευση της γυναικείας ευαισθησίας, εμφανίζεται φιλεύσπλαχνη, δίκαιη, καλόκαρδη και συμπονετική, με μόνιμα θετική ματιά προς τη ζωή. Μπαίνει στη ζωή του ήρωα από παιδί όταν τη υιοθετεί η οικογένειά του και γίνεται το μέσω της εκδίκησης προς τον δημιουργό του από το Τέρας, αλλά και το αντικείμενο προς φύλαξη από τον ίδιο τον Βίκτωρ – εν μέρει και το δολοφονημένο του έπαθλο.
Δ) Στην Κλήρωση της Σίρλεϊ Τζάκσον ο κεντρικός πρωταγωνιστής είναι το παλιό μαύρο κουτί των κλήρων και αν αυτό αντιπροσωπεύει τον μελλοντικό θάνατο κάποιου από το συγκεντρωμένο πλήθος, τότε κάθε κάτοικος –που αναφέρεται ονομαστικά– αποτελεί ανταγωνιστή του ως εκπρόσωπος της ζωής.
Ο Κύριος Σάμερς είναι ο Βοηθός του μαύρου κουτιού ως η ανθρώπινη προέκτασή του, ο εντολοδόχος δικαστής που θα κρίνει την τύχη των ζωών όλων των παρευρισκομένων, αλλά και μέντορας προς του κατοίκους, καθοδηγώντας και ορίζοντας το μέλλον τους βάσει των απαρχιωμένων παραδόσεων που έχει κληθεί να διαφυλάξει και επιβάλλει.
Αθώα μορφή είναι η Τέσι Χάτσινσον που από αφελής, απλοϊκή και κωμική φιγούρα καταλήγει να ικετεύει για τη ζωή της μάταια, παραδομένη σε μια άδικη μοίρα επιβεβλημένη από το μαύρο κουτί και οριζόμενη ως έπαθλο της κτηνωδίας που φέρει στους κατοίκους του χωριού χωρίς σταματημό για αιώνες.”
Πηγές πληροφοριών :
https://en.wikipedia.org/wiki/Hero
http://fantasyguide.stormthecastle.com/heroes/hero-index.htm
http://tatsbox.com/hero/
http://everything2.com/title/The+Hero+Pattern
http://www.storyboardthat.com/articles/e/types-of-heroes και http://www.jsmorin.com/2013/02/7-types-of-heroes/
http://www.nownovel.com/blog/5-fantasy-character-types/ και https://www.scribendi.com/advice/character_archetypes_in_literature.en.html
5 Essential Traits of Fantasy Heroes and Heroines… Or… How to Relate to Us Simple Humans
https://prezi.com/iqdmz6m1yvqj/archetypes-in-frankenstein/
