Αιθερία έμπνευση από «Άνδρας σε μελαγχολία»
Κατάθλιψη
Σέρνεται αθόρυβα και ύπουλα
σφίγγοντας την ψυχή
με ατσαλένια μέγγενη
και καλπάζοντας γλυκερά
σ΄ ερεβώδη σήραγγα
κυκλώνει την ύπαρξη
και τραβά την αγχόνη!
Καθώς ο νους βυθίζεται
σε δυσοσμία αυτολύπησης
και ηδονή θλίψης
τίποτα δεν έχει νόημα
δεν ξέρεις τι θα κάνεις
και προς τα πού θα πας
δεν έχεις πίστη
αγνοείς τη χαρά
είσαι ένα μηδενικό
με στριφογυριστούς λαβύρινθους
μόρια που σταλάζουν
πόνο αδιαλείπτως
άχθος αρούρης!
Θα ΄θελα
Να μαζέψω τις στάλες
Σε στάμνες της Μαλάμως
Ή ληκύθους αρχαίων τάφων
Και να τις απλώσω
Στη διαύγεια της χαραυγής
Πάνω στο πέπλο της Ηούς
Για να δεις πεντακάθαρα
Την Αχίλλειο πτέρνα!
Θα ΄θελα
να τα δείξουμε για το κρυφτό
που δεν παίξαμε
και να βρούμε ψάχνοντας
τον ξεχασμένο σε βατουριώνες θλίψης
εαυτό μας να κλαψουρίζει
να σκύψουμε στοργικά
και κλείνοντάς τον
στον κύκλο τής αγκαλιάς
να του ψιθυρίσουμε γλυκόλογα
παινεύοντάς τον
για τα σπουδαία που κατάφερε
εκτελώντας ακριβείς πιρουέτες
σε νότες τελειομανίας
θέλοντας να τον ακούσουμε!
Να τον βγάλουμε
από τ΄ αγκάθια τής ενοχής
να του πλύνουμε
μύξες και κλάματα
και καθαρό και όμορφο
αφού τον φιλέψουμε
ψωμί με ζάχαρη
να τον κοιτάμε
που θα χοροπηδά
κλωτσώντας αμάδες
στα σοκάκια και στις ρούγες
τής ζωής του!
Αιθερία
Έμπνευση από «Άνδρας σε μελαγχολία», 1891, Έντβαρντ Μουνκ
Οι συγγραφείς της Anima για όλον τον Οκτώβρη γράφουν ποίηση με έμπνευση πίνακες μεγάλων ζωγράφων της επιλογής τους.
